Midden in een woonwijk zoek ik op een bedrijvenstrip naar het dienstencentrum van het Leger des Heils, een dagopvang voor dak- en thuislozen. Voor het lopend onderzoek dat het PON doet naar Poolse arbeidsmigranten in 21 gemeenten voor de Metropoolregio Eindhoven heb ik hier een interview met medewerkers. Ook deze groep, zij die het als buitenlandse werknemer in Nederland niet redden, heeft de weg naar hulp gevonden.
Een beetje verstopt vind ik na een looppad de ingang van een oud pand. Binnen in de kantine wordt koffie gedronken, een boterham gesmeerd, gerookt. Iemand verfrist zich met eau de cologne, een ander heeft zijn hoofd op tafel gelegd en lijkt te slapen. In de ruimtes eromheen wordt gekookt door vrijwilligers en kleding uitgezocht. Hier kunnen de mensen, zo legt een medewerker uit, even bijkomen en uitrusten. Ze willen een huiskamer bieden, een stoel waar je mag zitten. Niet teveel vragen, gewoon zijn.
Niet te veel vragen, gewoon zijn
Tijdens het interview met de medewerkers komt het gesprek op hoe het stelsel van voorzieningen en hulp in Nederland georganiseerd is. Hoe lastig het is om hulp te organiseren. Volgens de medewerker moet je ‘door zoveel hoepeltjes springen’ om geholpen te worden. Bijna geagiteerd zegt hij: ‘mensen zitten in de problemen en er wordt dan ook nog persoonlijke inzet en discipline van hen gevraagd.’ Dat deze mensen – al dan niet tijdelijk – niet kunnen voldoen aan de norm van zelf- en samenredzaamheid is duidelijk. In de pas lopen, netjes blijven tegen een instantie waar je van afhankelijk bent, zijn behoorlijk ingewikkelde opdrachten als de stress hoog is.
Hoe ga jij om met veranderingen? Welke impact heeft een reeks negatieve gebeurtenissen in je eigen leven op je veerkracht? Ben je in staat jezelf te herpakken en ben je bereid om je aan te passen aan nieuwe situaties? Binnenkort publiceren we met Telos de tweede Monitor Sociale Veerkracht waarin we een stand van zaken geven als het gaat om sociale veerkracht van Brabanders. Veel Brabanders zijn prima in staat regie te voeren op hun eigen leven, eventueel met hulp van anderen uit hun sociale netwerk. Maar wat als je eenzaam bent, je ongelukkig voelt en moeite hebt om rond te komen? In deze publicatie zijn we ook nagegaan wat je mate van veerkracht bepaalt.
Maar los van persoonlijke, sociale en zelfs omgevingsaspecten als de buurt waarin je leeft; als je niet in het systeem past en de toegang tot nachtopvang gestremd wordt, omdat je geen ‘regiobinding’ hebt via eerder gedane arbeid of huisvesting, dan slaap je buiten. En dan worden de openingstijden van de verschillende dagopvanginstanties je structuur.
Het PON & Telos. Onderzoekt, analyseert, duidt en verbindt